در ویندوز دستور runas برای اجرای برنامه با مجوز دیگر کاربران به کار می‌رود. معادل لینوکسی آن دستور su است که مخفف Switch User است و برای اجرای دستورها توسط مجوز دیگر کاربران است. مهم‌ترین چیزی که برای استفاده از su باید در نظر داشته باشید این است که کاربران باید گذرواژه‌های خود را به هم بدهند یعنی کاربر root گذرواژه خود را به یک کاربر معمولی مانند Mahdi بدهد تا Mahdi بتواند با مجوز root کارها را انجام دهد؛ اما وقتی کاربر root می‌خواهد به دیگر کاربران معمولی سوئیچ کند نیازی به وارد کردن یا دانستن گذرواژه نیست.

sudo مانند su برای اجرا دستورها با مجوز دیگر کاربران است و شکل استفاده از آن مانند su است. اما تفاوت اصلی میان این دو دستور این است که بر خلاف دستور su نیازی به دانستن گذرواژه نمی‌باشد و کاربر برای اجرای دستور با مجوز دیگری کلمه عبور خود را وارد می‌کند. شاید به نظر برسد که این دستور احمقانه است، امنیت ندارد و هر کسی می‌تواند با مجوز دیگران هر کاری را انجام بدهد؛ اما اینطور نیست، این دستور با فایلی به نام و مسیر etc/sudoers/ مرتبط است که باید در این فایل نحوه دسترسی ها و اینکه چه کسی به چه دستورهایی دسترسی دارد را تعیین کرد.