RAID سطح صفر یا RAID0 برای افزایش کارایی پردازنده و بالا بردن سرعت I/O استفاده می‌شود. نوشتن داده‌ها بر روی یک دیسک کند است زیرا به ازای هر عمل نوشتن یا بهتر بگویم «هر عمل I/O» پردازنده بیکار خواهد ماند. در سیستم‌های عامل وقتی فرایندی درخواست عمل I/O را می‌کند، این درخواست توسط درایور دیسک پاسخ داده می‌شود، پردازنده در این مدت بیکار بوده و خود فرایند نیز به حالت wait می‌رود تا عمل I/O تمام شود؛ اما نوشتن بر روی دیسک‌های مجزا یا خواندن از دیسک‌های مجزا بسیار سریعتر خواهد بود و در این حالت دیگر پردازنده بیکار نخواهد ماند. در واقع در RAID0، داده به‌صورت تکه‌هایی (chunks) بر روی دیسک‌ها نوشته خواهند شد.

هر دیسک داده‌های مجزایی را نگه می‌دارد. در سطح صفر یا RAID0 «تحمل خطا» یا “fault tolerant” وجود ندارد اما همان‌طور که گفته شد به دلیل خواندن/نوشتن از/بر روی دیسک‌های مجزا بالا است، پس کارایی نیز بالا خواهد رفت.

نیازمندی، ویژگی‌ها و معایب RAID0 عبارتند از:

• نیاز به حداقل دو دیسک (می‌تواند بیشتر هم باشد).
• کارایی و سرعت بسیار بالا.
• تکرار داده‌ها را نداریم، پس تحمل خطا نیز وجود ندارد.

در این ویدیو به پیاده سازی  RAID سطح صفر می پردازیم.