رایکا امپرا

با توجه به فسلفه وجودی NAT اولین کاربرد آن رفع محدودیت تعداد آدرس IPV4 است. بدین صورت که تعداد زیادی کاربر سازمان با آدرس private قادر خواهند بود با تعداد محدودی آدرس اینترنتی همزمان به اینترنت متصل شوند. بنابراین ضرورتی نخواهد داشت تا بازا هر کاربر در سازمان یک آدرس اینترنتی مجزا استفاده نماییم.

به کاربران شبکه آدرس های Private تخصیص داده می شود. کاربران با همین آدرس هم قادر به ارتباط با یکدیگر خواهند بود و هم آنکه با کمک NAT می توانند با اینترنت ارتباط برقرار نمایند.

امروزه NAT دیگر به همین یک کاربرد منتهی نمی شود و هدف آن نیز صرفا رفع محدودیت تعداد آدرس نیست. اینکه کاربران اینترنتی بتوانند با سرور سازمان، که آدرس غیر اینترنتی به آن تخصیص داده شده است، ارتباط برقرار نمایند از دیگر کاربردهای NAT است که هدف از قرار دادن آدرس غیر اینترنتی روی سرور ایجاد امنیت بیشتر برای سرور است. اینکه به کاربران و سرورها آدرس اینترنتی اختصاص داده نمی شود، بدین معنی است که از روی اینترنت دیده نخواهند شد و این یک مزیت امنیتی است. مجددا این جمله مهم را تکرار می کنیم. کاربران با آدرس غیر اینترنتی می توانند با اینترنت ارتباط داشته باشند اما از اینترنت دیده نمی شوند و این یک مزیت امنیتی است. برای ارائه سرویس های اینترنتی ضرورتی ندارد تا به سرورها آدرس اینترنتی تخصیص داده شود بلکه با کمک NAT می توان سرورهای با آدرس غیر اینترنتی را روی اینترنت قرار داد تا از روی اینترنت دیده شوند.

NAT کاربردهای متعددی دارد. به عنوان مثال می توان دو شبکه ای که محدوده آدرس یکسان دارند را با کمک NAT به یکدیگر متصل نمود. یا آنکه وقتی قصد تغییر آدرس سروری را دارید اما همه کاربران و دستگاههای شبکه آدرس قبلی سرور را می شناسند، می توانید با کمک NAT آدرس سرور را تغییر دهید و در عین حال کاربران و بقیه اجزاء شبکه متوجه تغییر آدرس نشوند و همه با همان آدرس قبلی به سرور مورد نظر متصل شوند. اینکه بتوانید صرفا با یک آدرس اینترنتی چندین سرور مختلف را روی اینترنت قرار دهید، اینکه سروری را با چندین پورت روی اینترنت قرار دهید، اینکه سروری را با چندین IP روی اینترنت قرار دهید، اینکه با کمک NAT ترافیک را بین چندین سرور load-balanace کنید همه از کاربردهای NAT محسوب می شوند

در ذیل، لیست بعضی از کاربردهای و پارارمترهای NAT که در ادامه این فصل به آنها خواهیم پرداخت، آمده است.

• Source NAT (Static NAT، Dynamic NAT و PAT)
• Destination NAT (Static NAT و PAT)
• تنظیمات Timer روی NAT
• NAT auto-aliasing and no-alias
• Bi-direction or Overlapping NAT (با کمک گزینه add-route)
• Policy based NAT with Extended Access-List
• ایجاد redundancy در لینک های اینترنت با ابزار Policy based NAT with route-map
• راه اندازی load-balancer با استفاده از NAT (با کمک گزینه rotary)
• انتقال سرور روی اینترنت روی مجموعه ای از پورت ها (با کمک گزینه rotary)
• Reversible Dynamic NAT with Route-Maps (با کمک گزینه reversible)
• قرار دادن سرور روی اینترنت با چندین IP (با کمک ابزار route-map در static NAT و یا گزینه extendable)
• NAI (NaT virtual Interface)
• NAT روی آدرس های غیر از آدرس های connected با ابزار add-route (Arbitrary IPs; Redistributing NAT)
• NAT ALG (Applicatoin Level Gateway)
• Stateful NAT

نوشتن دیدگاه