پروتکل EIGRP بدون شک بهترین پروتکل مسیریابی است و ویژگی های منحصربفرد آن، این پروتکل را از دیگر پروتکل های مسیریابی متمایز می کند. مهمترین دغدغه ای که در مورد این پروتکل وجود دارد اینکه این پروتکل مخصوص سیسکو است و بنابراین در حال حاضر فقط تجهیزات سیسکو از این پروتکل پشتیبانی می کنند هر چند شنیده شده است

که این پروتکل برای استاندارد شدن در حال بررسی است و احتمالا در آینده همه کمپانی های تولید کننده تجهیزات شبکه این پروتکل را پشتیبانی خواهند نمود.

از نظر عملکرد، این پروتکل بر پایه پروتکل Distance Vector یعنی RIP بنا نهاده شده است اما سعی شده است که ایده پروتکل های Link State یعنی ISIS و OSPF به این پروتکل اضافه شود تا این پروتکل تبدیل به بهترین پروتکل مسیریابی گردد. این بدان معناست که در EIGRP، هر روتر بعد از شناسایی روترهای همسایه اش، مسیرهایی را که می داند و یا یاد می گیرد را به آنها اعلام می کند و این پروسه برخلاف RIP فقط یکبار اتفاق می افتد. یعنی در EIGRP، روتر هر مسیری را که یاد می گیرد و یا از دست می دهد، همان لحظه آن را به روترهای همسایه اعلام می کند.

همانطور که از تعریف فوق پیداست عملکرد EIGRP بسیار ساده و قابل درک است اما چگونه است که مشابه این پروتکل یعنی RIP، عنوان بدترین پروتکل مسیریابی را با خود به یدک می کشد در حالی که پروتکل EIGRP به عنوان بهترین پروتکل مسیریابی شناخته شده است. تفاوت اصلی در زمان همگرایی است. پورتکل RIP، در بدترین شرایط زمان همگرایی میانگین 4 دقیقه دارد در حالی که زمان همگرایی EIGRP حتی از ISIS و OSPF نیز بهتر است و معمولا زیر 1 یا 2 ثانیه است. در بحث همگرایی پروتکل EIGRP در همین فصل خواهیم دید که چگونه مکانیزم های Feasible Successor و Query-Reply به پروسه همگرایی این پروتکل کمک می کند.

تفاوت دیگری که پروتکل EIGRP را نسبت به دیگر پروتکل های مسیریابی متمایز می کند، مکانیزم تقسیم ترافیک روی مسیرهای نامساوی است. همه پروتکل های مسیریابی، با توجه به الگوریتم های Load Sharing مبتنی بر CEF و یا Cache که در فصل دوم به آن پرداخته شده است، ترافیک را فقط روی مسیرهای مساوی تقسیم می نمایند و هیچکدام نمی توانند ترافیک را روی مسیرهای نامساوی تقسیم نمایند. EIGRP تنها پروتکلی است که قابلیت تقسیم ترافیک روی مسیرهای نامساوی را داراست. به عنوان مثال اگر مجموعه ترافیکی روی روتر دریافت شود که برای رسیدن به مقصد، دو مسیر یکی با پهنای باند 1GB و دیگری با پهنای باند 500MB وجود داشته باشد، پروتکل EIGRP تنها پروتکلی است که مجموعه ترافیک را می تواند روی هر دو مسیر و به نسبت 2 به 1 ارسال نماید. در صورتیکه دیگر پروتکل های مسیریابی ترافیک های به هر مقصد را فقط روی بهترین مسیر ارسال می کنند مگر اینکه چند مسیر کاملا مساوی وجود داشته باشد. در مثال فوق پروتکل های غیر از EIGRP ترافیک را فقط روی مسیر 1GB ارسال می کنند.

ممکن است این سوال برای شما پیش بیاید که چرا ویژگی تقسیم ترافیک روی مسیرهای نامساوی در همه پروتکل های مسیریابی وجود ندارد؟ پیچیدگی این ویژگی در کجاست؟ به صورت تفصیلی به این سوال در بخشی با همین عنوان در این فصل پاسخ داده خواهد شد. در اینجا به همین بسنده می کنیم که تقسیم ترافیک روی مسیرهای نامساوی بدون ملاحضات کافی منجر به ایجاد Loop خواهد شد.

غیر از این دو ویژگی یعنی سرعت بالای همگرایی و تقسیم ترافیک روی مسیرهای نامساوی محاسبه متریک نیز در این پروتکل واقعی تر و دقیق تر از دیگر پروتکل هاست. جزئیات چگونگی محاسبه متریک را نیز در همین فصل و با جزئیات بحث خواهیم نمود.

در ادامه ابتدا چگونگی پیاده سازی اولیه این پروتکل را روی روترهای سیسکو خواهیم آموخت سپس به جزئیات تئوری آن خواهیم پرداخت. در همه پروتکل های مسیریابی نحوه پرداختن به جزئیات تئوری به این صورت خواهد بود که ابتدا نحوه تشکیل همسایگی و شرایط آن را بررسی می کنیم. بدین معنی که چگونه روترها، همسایه های خود را شناسایی می کنند و سعی می کنند وضعیت همسایگی را همواره چک نمایند. در همه پروتکل های مسیریابی، روترها بعد از شناسایی همسایه ها، اقدام به ارسال اطلاعات مسیریابیدر قالب آن پروتکل می نماید. در پروتکل OSPF این قالب LSA و در پروتکل EIGRP این قالب Routing Update است. با توجه به اطلاعات دریافتی، هر روتر دیتابیس خود را تکمیل می کند. با توجه به نوع پروتکل ماهیت اطلاعات دیتابیس متفاوت است. مثلا در OSPF این اطلاعات شامل توپولوژی شبکه است اما در EIGRP اطلاعات دیتابیس شامل همه مسیرهای بهترین و غیر بهترین به هر مقصد است و از توپولوژی شبکه هیچ آگاهی ندارد. در مرحله بعد هر روتر با توجه به اطلاعات دیتابیس و الگوریتمی که روی آن اجرا می گردد، جدول مسیریابی را تکمیل می نماید. الگوریتمی که روی دیتابیس اجرا می شود تا جدول مسیریابی را ایجاد نماید با توجه به نوع پروتکل متفاوت است. مثلا عنوان این الگوریتم در پروتکل های Link State، SPF است اما در پروتکل EIGRP این الگوریتم DUAL نامیده می شود. بنابراین در همه پروتکل های مسیریابی سه بحث ابتدایی، چگونگی تشکیل همسایگی، چگونگی انتقال دیتابیس و نحوه ایجاد جدول مسیریابی مطرح می شود و سپس به مباحث حاشیه ای آن پروتکل می پردازیم. عناوین مباحث حاشیه ای نیز تا حد زیادی بین همه پروتکل ها مشترک است. خلاصه سازی، شیوه انتقال Default، فلیترینگ مسیر احراز هویت مسیرهای دریافتیو پیاده سازی پروتکل در شبکه IPV6 از مهمترین مباحثی هستند که در این پروتکل و دیگر پروتکل ها مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

قبل از ورود به این پروتکل و بررسی دقیق تر جزئیات EIGRP ویژگی های این پروتکل را به صورت خلاصه در یک جدول مشاهده می کنیم

توصیف ویژگی EIGRP
روی IP قرار می گیرد و شماره پروتکل آن 88 است نحوه انتقال
به صورت پیش فرض کمترین پهنای باند مسیر و همچنین جمع تاخیر لینکهای مسیر در محاسبه متریک موثر است. فیلدهای Load، Reliability و MTU در محاسبه متریک فیلدهای اختیاری هستند متریک
EIGRP به صورت پیش فرض هر 5 ثانیه بسته Hello روی اینترفیس ارسال می نماید. البته روی اینترفیس های کم سرعت و NBMA پیش فرض Hello Time، 60 ثانیه است Hello Interval
به صورت پیش فرض، اگر روتری تا مدت زمان 3 برابر Hello Time از هر یک از همسایه هایش بسته Hello دریافت نکند، همسایگی با آن همسایه را Down می کند Hold Timer
بسته های EIGRP به آدرس مالتی کست 224.0.0.10 ارسال می شود. البته بسته های ارسال مجدد به آدرس Unicast ارسال می گردد. آدرس مقصد بسته های EIGRP
در ابتدای تشکیل همسایگی، کلیه مسیرهای جدول مسیریابی ارسال می گردد. به عبارت دیگر در شروع Full Update ارسال می کند اما بعد از آن فقط تغییرات ارسال خواهد شد و یا به عبارت دیگر Partial Update است. شیوه ارسال (Partial or Full Update)
فقط احراز هویت MD5 را پشتیبانی می کند و رمز را به هیچ عنوان clear Text ارسال نمی کند. احراز هویت Authentication
از آنجایی که در EIGRP، همه Network ها به همراه Mask ارسال می شوند بنابراین از VLSM پشتیبانی می کند. VLSM/classless
شما می توانید در زمان Redistribution مسیرها به EIGRP، آنها را Tag بزنید Route Tags
می توانید Next-hop را درصورت لزوم تغییر دهید که عمدتا در شبکه های DMVPN و شبکه های NBMA کاربرد دارد. فیلد Next-hop
در سطح اینترفیس می توانید خلاصه سازی آدرس انجام دهید. برخلاف OSPF که فقط در مرز Area خلاصه سازی امکان پذیر است. خلاصه سازی دستی
EIGRP علاوه بر IP شبکه های IPX و AppleTalk را هم پشتیبانی می کند. Multi-protocol

خلاصه ویژگی های پروتکل EIGRP

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید