رایکا امپرا

همانطور که در بخش قبل گفته شد در ISIS سه نوع روتر L1، L2 و L1/L2 وجود دارند. روترهای L1 صرفا از توپولوژی داخلی Area آگاه هستند و هیچ شناختی نسبت به توپولوژی خارج از Area ندارند. اما روترهای L2 از توپولوژی کامل شبکه آگاه هستند و قادر هستند تا مسیریابی ما بین Area ها را انجام دهند.

روتر های L1/L2 مسئول انتقال اطلاعات دیتابیس داخل Area به روترهای L2 هستند. روترهای L1/L2 نقش روترهای ABR در OSPF را دارند و اطلاعات دیتابیس L1 را به روترهای L2 منتقل می کنند اما با ABR یک تفاوت اساسی دارند. روترهای L1/L2 هیج اطاعاتی از مسیر backbone یا روترهای L2 به روترهای داخلی L1 منتقل نمی کنند و بنابراین روترهای داخلی L1 هیچ اطاعاتی از خارج Area ندارد. در واقع L1 Area در ISIS همانند totally stubby area در OSPF است و روتر داخلی Area برای مسیریابی به خارج از Area باید ترافیک را به روتر L1/L2 تحویل دهد. سوالی که مطرح می شود این است که روترهای داخلی Area چگونه تشخیص می دهند که کدام روتر L1/L2 است؟ روتر L1/L2 با فعال کردن بیتی به نام ATTدر LSP های ارسالی به داخل Area دیگر روترها را از وضعیت L1/L2 بودن خود آگاه می کند.

البته مکانیزمهایی وجود دارد که در صورت نیاز همه یا بخشی از اطلاعات L2 به روترهای L1 منتقل شود. معمولا وقتی از این مکانیزم استفاده می شود که قصد داشته باشیم مهندسی ترافیک روی ترافیک های به مقصد خاصی انجام دهیم. به این مکانیزم route leaking گفته می شود که در بخش مجزایی از همین فصل به آن پرداخته می شود.

نکته دیگری که ذکر آن در این بخش بی ضرر است اینکه به صورت پیش فرض همه LSP های L1 به روترهای L2 منتقل می گردد اما همانند OSPF قابلیت خلاصه سازی و یا summarization روی این LSP ها نیز وجود دارد. در این صورت روترهای مسیر backbone یا روترهای L2 صرفا خلاصه ای از اطلاعات داخل Area را در اختیار خواهند داشت. در چنین شرایطی نیز روترهای L2 کاملا قادر به مسیریابی هستند. Summarization نیز در بخش مجزایی از همین فصل به آن پرداخته می شود.

نوشتن دیدگاه